Kris stapt de weide in, de paarden kijken even op en grazen weer rustig verder. Kris aarzelt even, en stapt dan naar één van de paarden. Phebus raakt zachtjes zijn hand aan, en graast weer verder. Fati kijkt even op als hij naast haar staat, Queen volgt hem op de voet  tot bij Perlina. Zij kijkt hem aan met zachte ogen. Ze staan daar samen, de tijd staat even stil. Eén enkele traan loopt over zijn wang. 

Wanneer ik Kris op het einde van zijns coachingstraject vraag naar feedback spreekt hij over dit moment: ‘ Dit eerste moment was al levensveranderend voor mij, het was alsof de paarden alles wisten over mij, zonder dat ik iets moest uitleggen of zeggen, en me toch aanvaarden zoals ik ben. ‘

Aanvaarding was voor Kris de sleutel naar verandering. Een paradox? Vraagt verandering juist niet aanvaarden van wat er nu is? Staat aanvaarden niet gelijk aan je bij de pakken neerleggen, en alles laten zoals het iis?  Niet echt, laat me je proberen uit te leggen wat ik bedoel.  Ik zie het zo:  de reis start bij aanvaarding , dat is de basis en de voorwaarde. Het begint met het erkennen van wat is, van wat je voelt, denkt, doet. Het gat om het zien van ieders uniciteit en eigenaardigheden, die van onszelf en die van anderen. Het is een ontdekkingsreis, waarbij je  overtuigingen, waarden  en emoties onderzoekt. Je ontdekt welke kwetsuren je meedraagt, en hoe die getriggerd worden.

Wat Kris voelt bij de paarden in dat eerste contact met hen, is onvoorwaardelijke aanvaarding van wat is. Paarden zijn daarin inspirerende voorbeelden, het is hun natuurlijke manier van zijn. Het ervaren van deze aanvaarding door de paarden stelt hem in staat zelfkritiek te vervangen door zelfcompassie. Vanuit die zachtheid vindt hij de kracht te groeien, en keuzes te maken in overeenstemming met wat hij echt wil,  te leren leven zoals hij het echt wil. 

Aanvaarding is niet alleen aan het begin een belangrijke metgezel maar blijft dat gedurende heel de reis, of het nu gaat over een reis uit een persoonlijk dal of een reis naar zelfrealisatie, zakelijk succes, groei in relaties of samenwerkingsverbanden. Door vanuit een houding van aanvaarding vriendelijkheid en begrip te tonen, naar onszelf en anderen, creëren we een ruimte waarin we kunnen groeien zonder de last van oordeel. Aanvaarding is een diepgaand en waardevol proces dat ons in staat stelt om onszelf en anderen te omarmen zoals we werkelijk zijn, met al onze gebreken en kwaliteiten. Het is een reis naar innerlijke vrede en liefde, waarbij we de kunst leren om niet langer te oordelen op basis van externe normen of verwachtingen.

In een wereld die vaak wordt gedomineerd door idealen en normen die ons vertellen hoe we eruit moeten zien, wat we moeten bereiken en wie we moeten zijn, is aanvaarding een daad van moed en vrijheid. Het betekent niet dat we geen verlangen hebben om te groeien of te verbeteren, maar eerder dat we onszelf waarderen tijdens dit proces, wetende dat we al waardevol zijn, ongeacht onze zogenaamde tekortkomingen.

In essentie is aanvaarding een daad van liefde. Het stelt ons in staat om een authentiek en vervuld leven te leiden, waarin we onze eigen kracht omarmen en koesteren. Het is een pad dat leidt tot innerlijke rust en tevredenheid, omdat we niet langer streven naar goedkeuring , maar in plaats daarvan streven naar een dieper begrip en liefde. 

Ik heb de eer en het genoegen keer op keer getuige te mogen zijn van deze moedige daad tijdens de coaching programma’s, het goede voorbeeld wordt vaak eerst gegeven door de coaching paarden, onze cliënten volgen, vrijer dan ooit.